's Johr, 's alt Johr, mues me scho sage, isch bald nimme do, 's foht afoh verschwinde. Und no ebbis mit em - der "goldig Laie"-n-in der Aesche het au uusgläbt. Und was isch das fir e scheen, groosszigig Burgerhuus gsi!
Mer wänn is nit iber die vyle Mentsche verbraite, wo im Lauf vo sym lange "Läbe" drin gwohnt hänn. In de letschte Johr isch jo numme no gschafft worde-n-in däm Huus. Niemerts het meh drin gschloofe…Aber ain, wo scho lang "schlooft", isch der Rychner gsi - Ryhiner schrybt me dä Namme; aber "Rychner" sage d'Basler, wie si jo d'Nämme mängmool gspässig sage, Meriaa, wemme Merian schrybt, Saresi, wemme Sarasin schrybt, Braafezi, wemme Paravicini schrybt, Burget, wemme Burckhardt schrybt (und mängmool scho am Telephon sait!)...
Item - dä Rychner het au emool im "goldige Laie" gwohnt, e ledige Heer. Und emool, wo-n-er spoot haimko isch, isch er gschlipft im undere Huusgang, isch gfalle-n-und het sich e Bai broche. Er het nimme kenne-n-uffstoh und het bis am Morge miese-n-in der scharfe Kelti dert in der Schääse-n-Yfahrt lige. Me het en derno gfunde-n-und het zue-n-em gluegt. Der Doktor het miese ko. Aber die Sach het e bees Änd gnoh fir der Rychner. Me het em miese das Bai abnäh, und in speetere Johr isch er mit eme Holzbai ummenandergstackt, dock, dock, dock…Das Holzbai mues emool gyrt ha, wie-n-e Dire, wo me hätt miese-n-eele: Im Nohloss vom Rychner het sich e Rächnig, e Neetli vom Bandagischt Angscht gfunde, wo's druff ghaisse het: "Einem Ton im Beine nachgeholfen".
Speeteri Mietslyt im "goldige Laie" - sie wohne hitte naime-n-anderscht und hänn ihr jetzig Huus im Kanton vermacht - hänn aber merkwirdigi Erfahrige gmacht mit däm Rychner, wo si im "goldige Laie" gwohnt hänn - vor Johre. Der Rychner isch zwor scho gstorbe gsi. Aber er het sich ainewäg no ebbe dert zaigt und heere loh. Kurzum, er isch umgange. By syne Läbzyte hänn die Mieter der Rychner nit kennt gha. Aber wo-n-er ene-n-erscht emool erschine gsi isch - en Unemietige, verzelle si, in schwarze Glaider, mit eme lange, beese, wysse Gsicht, mit schwarze Schnittlech-Hor und eme Wäägli in der Mitti - do hänn si das ebberem verzellt, wo der Rychner guet kennt gha het, und eso hänn si erfahre, dass si niemerts anderscht z'gseh biko gha hänn as dä merkwirdig friehjer Huusheer im "goldige Laie", wo no kai Rueh gfunde gha het im Jänsyts.
Allewyl wider het er sich gmäldet! Mängmool het me-n-en numme gheert ummenanderlaufe - dock, dock, dock - halbi Nächt lang. Mangmool het er sich in der Schloofstube zaigt bi de Mieter - au wenn d'Frau emool ellai mit eme Buech im Bett uff ihre Ma gwartet het. Oder er het sich eso vylmool in de Schloofstube vo de Dienschte gseh loh, dass die eso verschrogge sinn, dass si allewyl wider kindet hänn und druusgloffe sinn. Weniger gfrait fir d'Huusfrau!
Hinder de Kopfede vo de Better vo däne Mieter het's aber au emoole kesslet und grasslet, as schitt me-n-e Schnappkaare volle Stai uus. Si sinn nit ibel verschrogge, wo si an däm Mordslärme verwache sinn. Erscht vyl speeter, wo me-n-emoole die Muur hinder de Better fir e glaini Erwyterig vo der Stube-n-abbroche het, sinn dert obe-n-im zwaite Stock zwai Skelett in der Wand zem Vorschyn ko! Ermordet worde syge die Zwai, haig me dernoo kenne feschtstelle…Eb das aber mit däm Rychner zämmeghange haig, oder eb die Gnoche vyl, vyl elter gsi sinn - niemerts waiss ebbis do driber.
Und jetz, wo mit em alte Johr au der "goldig Laie" stärbe mues, ha-n-y die Gaischtergschichte-n-emool welle verzelle. Eb en ächtscht d'Baulyt no-n-e letschtmool gsehn? Eb en ächtscht der Dänkmoolpfläger fir sy Museum im Glingedaal verwitsche ka, der Rychner?
Glopfgaischt, Nationalzeitung vom 29.12.1957